Pietrowice Wielkie – wieś w Polsce o zabudowie małomiasteczkowej położona w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Pietrowice Wielkie. W miejscowości znajdują się zabytkowe zagrody w stylu frankońskim.

Pietrowice Wielkie są siedzibą gminy Pietrowice Wielkie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego. W Pietrowicach Wielkich corocznie w poniedziałek wielkanocny odbywa się wielkanocna Procesja Konna. W programie uroczystości tradycyjnie znajdują się: procesja konna, konny objazd pól, uroczysta parada koni. Po zakończeniu procesji odbywa się Konny Festyn Wielkanocny z zawodami skoków, pokazami ujeżdżania koni, prezentacjami formacji konnych. W uroczystości bierze udział do 150 jeźdźców.

W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie wieś występuje pod polską nazwą Wielki Pietrowice oraz zgermanizowaną - Groß Peterwitz[2].

Wieś gminna, wzmiankowana w 1373 roku. W połowie XIII wieku król czeski Otokar II podarował wieś wraz z ziemią kietrzańską biskupowi Brunonowi z Ołomuńca, który zbudował tu w 1281 roku kościół. Wieś należała do biskupów, a w latach 1557-1877 - do rodu Gaczyńskich. W Pietrowicach urodził się ks. Paweł Schebesta (1887-1967), światowej sławy etnolog, największy znawca Pigmejów. We wsi jest kościół parafialny św. Wita, Modesta i Krescencji, zbudowany w XVI wieku, rozbudowany w 1822 i 1935 roku. Z pierwotnego kościoła gotyckiego zachowały się od zachodu trzy przęsła. Wieża wzniesiona w 1822 roku. W kościele są obrazy z drugiej połowy XVIII wieku (m.in.obraz św. Mikołaja z 1827 roku - mal. Antoni Blasch), rzeŹby barokowe oraz żeliwna płyta nagrobna z 1843 roku.

Kościół otoczony był murem obronnym z XVI w., z którego zachował się odcinek ze strzelnicami i szkarpami uskokowymi. Poza wsią po drodze do Gródczanek stoi drewniany kościół odpustowy św. Krzyża o konstrukcji zrębowej, zbudowany w 1667 roku, odnowiony w 1743 roku,. Posiada bogate wyposażenie barokowe z połowy XVIII wieku (w m.in. mezzotinta z Adoracją Cudownego obrazu MB z Rud, z widokiem kościoła i klasztoru, wykonana przez Jana Eliasza Ridingera z Wiednia około 1752 roku). Przy kościele znajduje się kapliczka neogotycka z 1899 roku, z cudownym Źródełkiem. W latach 2002 - 2005 na terenie woków kościółka na obszarze 2,5 ha powstanie park z arboretum i oczkiem wodnym.